Valse meeldauw is een schimmelziekte die veroorzaakt wordt door de schimmel ‘Plasmopara viticola‘. Valse meeldauw wordt in het Frans ook wel ‘mildiou’ genoemd. Ook de term ‘Peronospora’ wordt gebruikt om valse meeldauw te duiden, al refereert deze term naar een hele brede groep van waterschimmels.
Een infectie met valse meeldauw is te herkennen aan poederachtige vlekken op de onderkant van de bladeren. Valse meeldauw overwintert in de oude (afgevallen) bladeren in de wijngaard. Het is een waterschimmel en vermeerdert zich dan ook wanneer het in aanraking komt met water. Wanneer de sporen van de schimmel in het voorjaar rijp zijn, dan kunnen deze – bij een temperatuur van boven de 10 graden – tijdens een regenbui zorgen voor de primaire infectie. De neervallende regen zorgt er voor dat de zwemsporen van de Plasmopara viticola vanaf de grond opspatten op de wijnstok waardoor deze via de huidmondjes de onderkant van het blad binnendringen. Valse meeldauw wordt van oudsher bestreden met koper of de ‘Bordeauxse pap’. Een bespuiting met koper moet preventief plaatsvinden vóór een regenbui om de verspreiding van de sporen tegen te gaan. Echter omdat koper een zwaar metaal is, is het gebruik ervan in de wijngaard in veel Europese landen verboden, of aan strenge limieten onderhevig. Een groot probleem voor de wijnbouw is dat er geen biologische middelen zijn die deze schimmel effectief kunnen bestrijden waardoor in slechte jaren de wijnboer gedwongen kan worden om synthetische middelen te gebruiken om zijn oogst te redden.
Lees ook: “Hoe plasmopara viticola door de afweermechanismen van de wijnstok breekt”
« Terug naar woordenlijst!